Има некаков „краток фитил“, една „потсвесна“ омраза (во недостаток на подобар квалификатив) кон СДСМ во дел од либералната, демократска јавност во Македонија на која не ѝ треба преголем повод за брзо и експлозивно да се артикулира како серија жустри, новогодишни антивладини петарди. На тоа, по којзнае кој пат во деветте месеци откако е Заев на власт, ме потсетува последнава бизарна „афера“ со некаква тотално безначајна збирка на поезија финансирана со јавни пари од Агенцијата за спорт и млади: некој навреден, невработен факултетски првенец на генерација од Ресен, „позајмува“ туѓ идентитет за, по пат на изигрување на конкурсните услови на Агенцијата, да објави книга на поезија чија главна карактеристика е дека е – безвезна. Книгата никој не ја прочитал од потпишаните кои требало да го сторат тоа, а вкупниот државен трошок изнесува цели две и пол илјади евра дубиозно наменети средства.
Во некои други времиња би рекле: Туф, туф, чудно ми чудо, се тресела гората од едно поетско глувче!
Но, се испостави дека така не мисли јавноста, особено слободарската: инцидентот предизвика голем скандал, се крена таква масовна јавна реакција – за малку ќе кажев хистерија, ама ќе ме растргнат по социјалните мрежи – во која се дедуцираат „старите методи на работа“ и „раширените симптоми“ на старо-новото неодговорно однесување, поради што се бара неодложна политичка и правна одговорност за вмешаните, оставки од одговорните, а и Заев, богами, би требало да размисли за одржливоста на својата премиерска позиција!
Дури и онаа тотално вмровска Агенција за заштита од дискриминација, која, од игнорантство и мрзелива залежаност, во „нормални“ околности ни водата не би ја погодила да падне од чамец на сред езеро, експресно излезе со официјална осуда заради детектирано поетско ширење говор на омраза, со елементи на етничка нетрпеливост и мизогенија, да не кажам женомрство!
Памтите, не така одамна, слична експлозивна реакција имаше за бројот на испиените кафиња и кисели води во некои од министерствата на Владата; пред тоа, за именувањето на една новинарка како советничка за штогоде на Шекеринска; пред тоа, за оној што патуваше со бизнис класа до Аргентина; пред тоа, за… Не дека во сите овие случаи немало елементи на пропусти, превиди, неснаоѓања, лоши кадровски решенија или некакви дребни мижи-бутај злоупотреби. Но, реално, кога смирено ќе ги одмерите димензиите на овие инциденти, тогаш силината на најголемиот дел од јавните реакции делува тотално ексцентрично и повеќе доликува на толпа која повикува да се донесе ортома за веднаш да се спроведе правдата, по можност и без „судење“!
Целата колумна на Сашо Орданоски на Цивил Медиа на следниот линк.