Ви пренесуваме дел од колумната на Ерол Ризаов за „Независен“:
Ќе заглавиме на европскиот пат како Македонија, Турција и некои други земји ако не направиме компромис со Косово. Оваа изјава на претседателот на Србија Александар Вучиќ, дадена по неговата средба со канцеларката Ангела Меркел, би експлодирала како атомска бомба не само во Србија, туку во целиот регион ако беше искажана до пред една-две години од кој било српски релевантен политичар. Ќе беше тоа големо предавство, потпишување капитулација, уривање на темелите на српството, скрнавење на верата, предавање на непријателот на светата српска земја, губење на територија, речиси колку Македонија, газење по достоинството на српскиот народ. Денес тоа е реалност, дури кога го кажуваат највисоки српски функционери излезени од шинелот на Шешељ и Милошевиќ. Политичките водачи што стасаа на власт на крилата на национализмот и кои ги држеа своите граѓани со години во балканската чекалница на пат за прогресот изгледа конечно научија што е компромис за влез во ЕУ. Самите јавно велат дека се подготвени да ја голтнат краставата жаба. Дали е така?
Европа не верува на зборови. Не сака да увезува конфликти меѓу идните членки. Брисел бара чиста ситуација со потпишани договори и добрососедство кое се спроведува. Бара и многу други работи за тие што сакаат да играат и да се натпреваруваат во Премиер лигата. На прв поглед не е баш популарно српски претседател да дава ваква изјава, дека мора да дојде до компромис со Косово, особено не пред многу значајни избори кој ќе го добие Белград. Или Вучиќ е премногу силен и сигурен во победа или некои анкети скриени во фиока кажуваат дека и на Србите им е веќе преку глава од светата земја Косово и од страдањата и војните за Косово. Изгледа сѐ помалку го сакаат тоа што е одамна изгубено. Претседателот Вучиќ ги праша Србите што нема да добиеме ако не направиме компромис со Албанците? И, за да нема дилеми, сам одговори на прашањето. Ќе заглавиме и ние како Македонија, Турција и други земји кои поради политички спорови се заглавени да влезат во Унијата. Во случај да не постигнеме договор со Косово, ќе се создаде „природен ѕид“ кој не може да се пробие. Работите во животот се променија, картите во животот се менуваат, ние мораме да размислиме за нашите деца, за нивната иднина. Да, да, ова го кажа со глава и брада, лично Александар Вучиќ, претседател на Србија. Ако не сте чуле и прочитале, побарајте, видете и почујте.
Во Србија критичарите на автократското владеење не му веруваат на Вучиќ ништо. За тоа имаат многу причини, а меѓу другото, како најголеми се сметаат истите што Македонија ги преживуваше за време на режимот на Никола Груевски од кои уште страда. Заглавувањето на Македонија и на Србија не е само поради односите со соседите, туку и поради запрените демократски процеси внатре во земјите, поради организираниот криминал, блиските релации на власта и мафијата, поради грабежот на имотот на државата и на граѓаните, поради ендемската корупција, поради дволичноста кон Европа, поради антизападната и антиамериканска кампања на блиски следбеници и советници на власта. Заглавените патишта кон Европа, и во Србија и во Македонија, одамна требаше да ги расчистат Вучиќ и Груевски, двајцата највлијателни политичари. Претседателот Александар Вучиќ наликува на опеаниот српски епски јунак Марко кој доцна стигнал на Косово, а Никола Груевски, поранешниот македонски премиер, сѐ повеќе личи на губитник кој го внесе тројанскиот коњ на Данајците среде Скопје. Вучиќ сега во своите изјави вели „никад није касно“, картите се променија, а Груевски секој ден е на суд соочен со обвиненија за повеќе кривични дела.
Целата колумна на „Независен“ на следниот линк