На секоја досегашна власт, вклучувајќи ја и актуелната, можат да и’ се најдат мал милион пропусти, грешки и недоследности во владеењето. Меѓутоа, не постои никаква дилема дека Владата која ја водеше Груевски, е најрепресивната, најарамиската и најкорумпираната која владеела на овие простори.
Правосудството сеуште не може целосно да се ослободи од стегите на режимот од „Белата палата“. И ден денес, докажани криминалци кои партиципирале во централната или локалната власт, слободно се шетаат како пауни и наместо да го гледаат светот низ затворските решетки, тие преку медиумите и социјалните мрежи продаваат чесност и ум. Но тоа никако не го релативизира, уште помалку го минимизира фактот дека преку идиотските и криминални „проекти“, груевци „испраа“ и украдоа неколку милијарди евра.
Колку и денес да се обидуваме да глумиме лудило од типот „ништо не видов, ништо не чув“, најголемиот дел од граѓаните знаеја за масовната пљачка која под превезот на патриотизмот, ја спроведуваше злосторничкото здружување. Оти, не треба да се биде премногу паметен за да од прво се сфати дека, ако вредноста на „Скопје 2014“ од првичните 80 милиони стигнала до енормни 700 милиони евра, тогаш не станува збор за никаков проект, туку за класичен арамилак.
Дека спомениците на „Воинот на коњ“, „Таткото на воинот на коњ“, „Сопругата на таткото на воинот на коњ“, на Ќосето и плејада други сомнителни ликови од нашата или којзнае чија историја, трите врби во Вардар и четирите лавови покрај него, немаа за цел да го реафирмираат чувството на патриотизам, ами да ги наполнат џебовите на ненаситната за пари власт.
Ваквата дигресија беше со цел да стигнеме до актуелните реформи и новата концепција на дигитализација во образовниот процес, проект кој подолго време се моделираше во Министерството за образование. Повеќе од јасно е дека било која промена носи неизвесност и дека, по правило, на неа се гледа со сомнеж и недоверба. Исто како што е јасно дека Министерството за образование на исклучително лош начин го промовираше проектот. И наместо една прогресивна идеја да и’ биде силен адут пред есенските избори, лошото менаџирање на целиот процес ја доведе власта во дефанзива, а опозицијата ја извлече од заборавот.
Целата колуна на Зоран Милошески за Публикум на следниов ЛИНК.