Знаеше ли Рашела Мизрахи кога го предлагаше Законот за здруженија, дека нејзиниот лидер Христијан Мицкоски го признава Ванчо Михајлов за свој претходник и бара од неа да го почитува како континуитет на сегашното ВМРО-ДПМНЕ.
Таа на денот на отворањето на Клубот со името на Ванчо Михајлов револтирано коментираше со зборовите дека „еден културен центар можеше да го добие било кој назив, друго име, а тие се одлучија за Ванчо Михајлов, контроверзна личност од минатото.
Тогаш таа потсети дека за Ванчо Михајлов Македонците се говеда на Сталин и дека „се работи за човек кој има фашистички ставови, колаборира со нацистичка Германија. Станал советник на Анте Павелиќ, се обидува да направи и квинслишка држава во Скопје во 1944 година, но видел дека амбиентот не е погоден за тоа и заминува. Се чудам зошто баш ваква личност за кој има историски факти, наместо да се одбере личност која ќе биде во знак на добрососедство“, рече Мизрахи.
На ова Христијан Мицкоски, јавно и „врза шлаканица“ во интервјуто на Канал 5 кога нејзините ставови за Ванчо ги отфрли како неосновани озборувања.
„Го заболе“ Мицкоски за тоа што Цар Борис протерал 7.000 Евреи од Македонија во Треблинка, ама „не го боли“ што неговиот претходник потепал над 4.000 македнски револуционери по улиците на Софија, ниту што тој самиот, сите во ВМРО-ДПМНЕ и сите ние Македонци сме говеда, како што нè нарекувал Иван Михаилов бугаризиран Македонец историски претходник и лидер на ВМРО од тоа време.
Тој не чуствува потреба да се огради од ваквите ставови, да се откаже од него, туку напротив бара да се почитува неговиот континуитет.
Што е всушност разликата од она што го тврдел Ванчо Михајлов за Македонците од она што и сега го зборуваат бугарските власти за македонскиот идентитет, а заради што наводно Мицкоски „се потресува“ и бара гаранции за зачувување на македонската посебност!
Се фолира ли Мицкоски дека е борец за Македонците или е на линијата на оние сили во Бугарија кои не сакаат да ја видат Независна Македонија како членка на ЕУ, а Македонците да станат дел од европската цивилизација како посебна нација.
Целата колумна на Љубиша Николовски за Фронтлајн на следниот ЛИНК.