ЛАЖНО Е!
А секое лажно завршува тажно. Тоа да се знае ВАЖНО Е.
Само една буква, а колку голема разлика.
Нема ден, во последниве месеци, а да не помислам на 2006-та година. Толку многу случувања и однесувања ме потсетуваат на таа година. И затоа не е тешко да се утврди зошто е лажно. И не само еднаш.
Прв пат. Неспорно е дека Владата предводена од СДСМ,од 2002 до 2006 г., направи и т.н. непопуларни потези. Мораше. Ја извлекуваше и ја лекуваше Република Македонија од последиците од конфликтната 2001-ва, повторно ги отвораше, во меѓувреме, затворените врати кон светот, носеше болни компромиси дома… Чесно и макотрпно го одработи добивањето на кандидатскиот статус за членство во ЕУ. Република Македонија беше многу понапред во тој процес од земји кои во меѓувреме станаа членки на ЕУ.
Но, беше „спакувана во ПР сендвич“. Скапо платен, а евтин по содржина сендвич. Не помина многу време додека да се открие дека само залак, два се за „јадење“. Остатокот беше завиткан во проѕирна фолија. Е, кога дојде да се јаде фолијата….. И така, скоро една деценија. Ниту фолијата смееше да се вади, ниту сендвичот можеше да се јаде. А нė убедуваа дека јадеме и дека сме најадени. И дека на ред за јадење е чоколадото. Слушнавме и кој и како ја молзе државата, како онаа кравичка на „Милка“, до таму што веќе „нема ни за леб“.
Втор пат. Во таква состојба беше државата кога СДСМ се врати. И водена од принципот – да има правда, но не преку одмазда, се заборави на „тефтерите“ и на фактот дека валканата игра допрва почнува. „Играчите“ очигледно имаа мноооооогу пари. И за бегство, и за медиуми (дури и странски), и за поткуп….. И очигледно уште ги имаат. Затоа ВАЖЕН Е оној дел од предлогот на новиот КЗ за широка и сеопфатна конфискација. Ете затоа.
Пред извесно време прочитав дека во Црна Гора имало натпревар за лежење и дека оваа година е соборен светскиот рекорд. Оној кој најдолго лежи е победник и добива награда од 1000 евра. Па кој тоа лежи за 1000 евра?! Само Лидија од Никшиќ. Кај нас, на пример, се лежи , но за неколку нули повеќе. Значи, не е до лежењето. До парите кои чекаат ќе да е. Е тоа ВАЖНО Е. Да има кој да чека. Тогаш живот „се лакше одробија“. (И зборовите лежење и лажење ги разликува една буква.)
Благодарение на малите екрани и видовме дека лежењето не ја постигнува целта особено по погледот на „лежачот“ кој порачува – „само да се вратам“.
И кога сме кај повратниците, лично не сум убедена дека бегалецот има причина и желба да се врати на местото на злосторството. Па, тој кога не се врати за свадбата „која долго ќе се памети“….
А кога сме кај свадбите, секогаш ми биле интересни прашањата на матичарот, а особено одговорите на младенците:
Дали доброволно стапувате во брак? -Да.
Дали доволно се познавате? -Да.
Дали сте роднини? -Да…….Не,не,не
А толку внимаваат на ова прашање. Но, ете. Возбудата си го прави своето. Особено ако „ти си ми у крви“.
Трет пат ? Ќе нема ни пат.
П.С. Ако сте слушнале за Марфи и за „неговиот Закон“ веројатно на него се потсетувате и кога, како непишано правило, како и да ги ставите гаќите во машината за алишта тие излегуваат наопаку. Исто како и некои луѓе. Тие така и зборуваат. Затоа, важно е да се има на ум дека лажно е. Не е само до една буква и не е прв пат. Не.
Колумна на Сања Лукаревска