Би било убаво некој надлежен во државава – на пример, Агенцијата за електронски комуникации? – да ни објасни што се случува со интернетот во државава? Мојот провајдер (не е ни важно кој е, сите се исти) понекогаш едвај успева да испорача сигнал што отвора обични веб-страници, а има цели делови во денот кога ништо не помага. Порано барем знаевме кога е кризниот период во едно деноноќие, па спиењето си го регулиравме по тој распоред; сега ти е исто и во девет наутро и во два попладне и во десет навечер и во три по полноќ! Како пред десетина години, кога користевме тррррррр-модеми, чекам со минути да се појави она што сум го кликнал, а од видеата ништо не можеш нормално да догледаш, од прес-конференција, преку дебата и филмче, до – велат – порно!
Кога и да се јавиме од дома да интервенираме кај провајдерот, почнува бескрајната, љубезна, извежбана прикаска за рутерот, за рестартирање („Да ти… каде е ливчето со лозинката?!“, бидејќи жена ми кога ќе ја смисли, само од сефот на Народна банка може да се активира!), за тоа да го вклучиме оној уред, а да го исклучиме другиот, да го провериме кабелот, да кажеме кое светленце гори, а кое не, да стоиме на една нога и да пееме „О соле мио“ и слични марифетлуци, со редовен заклучок дека, според НИВНИТЕ мерења, сè е во најдобар ред… „Фала ви многу, извинете многу, пријатно многу“… И пак НИШТО НЕ Е ВО РЕД!
Целата колумна на Сашо Орданоски за Слободен печат на следниов ЛИНК.