Го погледнав интервјуто на Христијан Мицкоски на „Топ Тема“ и, какви ми се впечатоците?
Па, генерално критички. И кога ја критикувам денешната опозиција и нивниот потенцијален модел на владеење (затоа што знам како ќе владеат), која е мојата цел? Дали ги разбирам ВМРО-ДПМНЕ како закана за поредокот и граѓаните, или сметам дека овој денешен „режим“ на Ковачевски не е добар, па треба да го замениме со ВМРО-ДПМНЕ? Да се верува дека Мицкоски треба да дојде затоа што владеењето на Ковачевски е лошо, таквото верување го сметам за наивно.
Мицкоски во неговите аргументации на телевизиските интервјуа, со други зборови, мене ми вели дека неговото евентуално мнозинство ќе биде се’, а малцинството ќе биде ништо. Свесен сум дека неговото „мнозинство“ нема да прифати тој да биде мандатар „на сите граѓани“, и свесен сум дека тоа ќе биде една одвратна поза во која јас не сакам да учествувам. А всушност, кој од него тоа го бара? Што ако јас не сакам Христијан Мицкоски мене да ме претставува во Собранието.
Не сакам затоа што знам дека повторно ќе се вратат на старите националистички матрици: нашето мнозинство е се’, вашето малцинство е ништо, апсолутна нула. Дури, тврдам, Мицкоски лаже кога вели дека тој ќе ги претставува граѓаните во Собранието, мислејќи на оние кои ќе гласаат за него.
Не, граѓаните кои ќе гласаат за него ќе немаат никакво право на мислење, туку ќе бидат обичен декор во неговата популистичка машинерија. Малцинството во Собранието ќе има иста улога каква што ја имаше Ѓорѓе Иванов кога беше на нивната страна, а таа улога е „чист фикус“ поставен во собранискиот хол.
Целата колумна на Ненад Јовановиќ за Фронтлај на следниот ЛИНК.