Ако не бил по нивни кејф, мицковци немало да ги признаат резултатите од пописот, туку ќе започнеле со акција за собирање на потписи за донесување на нов предлог-закон, со кој ќе се поништел оној кој штотуку влезе во собраниска процедура.
Ете тоа ни се случува во нашата жална државичка – партијата продолжувач на традициите на криминалното здружување, која е против ЕУ и НАТО, против договор со Грција и Бугарија и која сака да ги диктира правилата на игра и кога е во опозиција, сега е и против закажаниот попис, прв после скоро 19 години.
Ама, вината за нивното „ем шуто, ем боде“ однесување, лежи на друго место. Да важеше онаа народната „Не прави го злосторството за кое ја служиш казната“, денес политичката прагма на раководството од „Белата палата“ ќе беше многу поразлично од онаа која ја манифестираат. Конкретно, ако виновниците за политичката одлука за прекинување на пописот во 2011 година и за фрлените „во бунар“ близу 14 милиони евра, ја добиеја заслужената казна, ставот на опозицијата по однос на претстојниот попис ќе беше многу пофлексибилен и поконструктивен.
Станува се’ поочигледно дека методите со кои најголемата опозициска партија се обидува да се дигне од пепел и да стане политички „фактор“, прераснуваат во сериозна пречка по нормалното функционирање на институциите и, генерално, државата. Како одминува времето и наближуваат изборите, недостигот на креативност за време на целиот опозициски мандат, ДПМНЕ ќе го компензира со примена на радикални мерки. Притоа, она кое што последно ќе им падне на памет на мицковци, е внатрешната безбедност во земјата и опасноста меѓупартиските конфронтации да прераснат во насилни конфликти. Не само што тоа нема да ги загрижи, туку подгревањето тензии и долевањето масло на огнот, ќе биде оној неформалниот и прикриен дел од нивната изборна понуда.
Целата колумна на Зоран Милошески за Публикум на следниов ЛИНК.