Слушам многу фрази: вечна Македонија, свето име, ненародна власт, геноцид, само една љубов, одбрана на татковината…
Oна што не го слушам е што навистина нудат како како резултат на своите активности луѓето кои повикуваат на бојкот на референдумот.
Еве, да претпоставиме дека бојкотот ќе успее и референдумот ќе пропадне. И да претпоставиме дека тоа ќе доведе до откажување од договорот од Преспа.
И, што понатаму?
Уште 27 години тапкање во место и преправање дека се договараме, а всушност не сакаме договор?
Враќање на ВМРО-ДПМНЕ која беше срушена како најкорумпирана и најнедемократска власт после повеќегодишни масовни демонстрации?
Status quo на условите во кои до сега живеевме?
Ако го правиме истото тоа што сме го правеле изминатите 27 години, ќе дојдеме до истиот резултат, нели?
Ќе останеме најзагадена држава во Европа, со најлошо образовани, со најниско ниво на здравствена заштита. Ќе останеме најкорумпирана држава во Европа, држава со најнизок стандард, со најголема смртност на доенчиња и родилки, …
Или ќе се случи нешто неочекувано? Чудо од небото?
Она што можам да го видам е дека пробавме да функционираме надвор од главните европски токови (27 години) и не мрднавме од мртва точка, додека другите напредуваа и се повеќе се оддалечуваа од нас.
За мене договорот од Преспа е нешто ново и можеме да очекуваме и поинаков резултат. Не е чудо, не е совршенство без мана, не е концентрат на мудроста и знаењето, меѓутоа е алатка која нуди излез од калта.
Навистина сакам да слушнам што нудат како решение на ситуацијата во која се наоѓаме тие кои повикуваат на бојкот, освен удирањето во гради, извикување на бомбастични фрази и црковно-националистичкиот рап со кој се сее омраза.
Мирјана Најчевска