Ви пренесуваме дел од најновата колумна на Катерина Блажевска за Призма:
Ако Нинџа вака ни ја открива „вистината“ за 27 април, јас таа „вистина“ не сакам ни да ја знам. Како да веруваме дека ова лице, чие „сведочење“ го заглави Љубе Бошкоски во затвор, кое на чуден начин се спасуваше со минимални казни од обиди за убиство, не е повторно натоварено со налози за нови жртви, кои треба да бидат замена за главните виновници за насилството.
Што ново кажа тој, а што досега не го знаевме од бомбите? Зар Гордана Јанкулоска не ни раскажа многу обемно какви вагабонти биле ангажирани да работат во МВР? Исказите на Нинџа дадоа само уште една индивидуална потврда дека Управата за безбедност и контраразузнавање не била служба како што е предвидено со законот, туку класична филијала на подземјето.
Единствената новина е неговата верзија за активностите на осмиот кат во Белата палата, но со додавка дека никој друг не го видел тоа што го видел тој (!?) и дека Нинџа ми ти бил унапреден во системски „Самурај“, кој добил оружје, радиостаница, службена значка, возила, логистика, податоци за тајните бази на институцијата…
Најмал проблем е што Јапонците нема да ни ја простат оваа тешка навреда на нивната некогашна традиција, во која самураите биле припадници на привилегирана војничка каста, но, пред сѐ, на образована каста. Кодексот на однесување на самураите „Бушидо“ („Патот на војниците“) барал од нив, освен бестрашни борци, да бидат и натпросечно образовани, но и обучени за многу други вештини – да уредуваат градини, да пишуваат поезија, да знаат калиграфија, книжевност, математика…
Колумната во целост прочитајте ја ТУКА.