Речиси три децении ја живееме еврејската клетва „Да даде господ да живееш во интересни времиња“. Нашите, македонските интересни времиња, се бурни времиња. Времиња исполнети со создавање сопствена држава, неизвесност, воени конфликти, стравови, кризи, политички пресврти, автократија, режим, пљачка на државниот буџет, партиско лицемерие, профитерство, непотизам од екстремни размери, организиран криминал, лаги и измами.
Нереално беше да се очекува дека подигнувањето на нивото на граѓанската свест и демократските вредности, наспроти државите и народите кои со векови ја граделе таквата традиција, ќе успееме да го направиме за триесетина години. И затоа не е за изненадување што секои нови избори, како „сомови“ голтаме по некоја нова изборна лага и наседнуваме на стари изборни трикови. Од нас – толку. Од некои идни генерации – повеќе.
Паметам многу и паметам долго, ама на толку валкана и гнасна кампања како последната, не можам да се сетам. Не дека претходните изборни циклуси поминале во скандинавски стил, но со овие, неодамна завршените, го допревме дното.
И, да нема дилема: главни промотори на сите црнила, на сета зла крв, сета злоба која се посеа, беа Христијан Мицкоски и ВМРО-ДПМНЕ!
Затоа, сам по себе се наметнува заклучокот дека учеството во изборна кампања во која партиципиенти се и мицковци, е исто што и трчање изборна трка со ѓаволот. Кому единствената и безалтернативна цел му е да стигне во пеколот. Оти само таму може да биде свој на своето. Свој меѓу своите.
Нема да се навраќам на сето она што во форма на лажни вести, клевети и лични дисквалификации беше пласирано преку разни портали, лажни профили, платени фејсбук плукачи и куртонски новинари. Сето тоа е вредно за заборав.
Целата колумна на Зоран Милошески за Публикум на следниот ЛИНК.