Србија и Северна Македонија, како две соседни и пријателски земји кои немаат отворени прашања и имаат заедничка историја и стратешка цел – членство во Европската унија, имаат иста визија за иднината, пред сè, да ги задржат младите луѓе во своите земји.
Сепак, новата методологија на францускиот претседател Емануел Макрон, која треба да ја реформира ЕУ и да воспостави нов пристап кон членство на оваа меѓународна организација, ги забавува пристапните преговори за балканските земји, вели во интервју за „Политика“ претседателот на РСМ Стево Пендаровски.
– Во Париз учествував на Парискиот мировен форум, за време на кој се сретнав со францускиот претседател Емануел Макрон. Оваа средба беше од големо значење за нашата земја. Франција е земја со демократија од два и пол века, постојан член на Советот за безбедност на ОН, основач на НАТО, член на Г-7, силна економија и земја меѓу основачите на ЕУ, како и една од најголемите сили во Унијата. Разговорот со претседателот Макрон беше динамичен и беше одлична можност да му ги претставиме нашите аргументи за членство во ЕУ, потенцирајќи дека европските интеграции се нашата стратешка цел и дека сме подготвени за преговори и со изменета методологија за претпристапни преговори за членство. Претседателот Макрон ме увери дека Франција би сакала да нè гледа како дел од ЕУ, но исто така ми го објасни нивниот став за реформа на методологијата на преговори, дека нема намера да понуди алтернатива за нашето членство во ЕУ, туку да го подобри процесот. Тој изрази подготвеност да ја посети Северна Македонија во првата половина на 2020 година и да им објасниме на нашите сопствени граѓани какви биле неговите ставови, односно функционалното подобрување на пристапниот процес, а не само формалностите. Останува на нас да продолжиме со реформите, да излеземе со нова методологија за спроведување на претпристапните преговори и се надевам дека наскоро ќе добиеме позитивни вести за нашите европски интеграции, вели Пендаровски.
Во однос на иницијативата за „Мали Шенген“, според негово мислење, ова не треба да се гледа како замена за членство во европските институции. Тој сепак мисли дека треба да се разгледа форматот на иницијативата, бидејќи сегашната структура ги опфаќа сите земји што се дел од Западен Балкан и во таа насока може да го отвори прашањето колку е функционално во пракса, доколку во него имаа само три држави, бидејќи поголема вклученост на повеќе земји во регионот нуди подобар просперитет за целиот регион.