Ви пренесуваме дел од колумната на Џабир Дерала за Цивил Медиа:
Сето тоа го знаеме или би требало да го знаеме, барем од општа култура… Парламентот е највисок извор на моќта и мора да функционира и да им служи на интересите на граѓанките и граѓаните во секое време од денот и ноќта. Неприфатливо е парламентот на една земја да биде пречка за прогресот на земјата, туку кормилар на процесите. Парламентот мора да биде креативен и ефективен во носењето закони и мерки за добробит на земјата, а не да робува на процедурите и уште помалку на партиските машинерии.
И да, парламентот мора да се ослободи од опструкциите на ВМРО-ДПМНЕ која бара амнестија за криминалите во замена за референдум и од сличните уцени и притисоци кои доаѓаат од разни други страни, на кои сме сведоци повеќе од една година. Затоа, за поздравување е решението да се забрзаат законските решенија што се однесуваат на Изборниот законик, особено за Државната изборна комисија. Со ова, владејачкото мнозинство на чело со СДСМ манифестира решеност да им застане на патот на опструкциите на ВМРО-ДПМНЕ кои имаа повеќе од доволно време, додека беа на власт, да го руинираат правниот систем и демократските институции. Парламентот постои за да решава, а не да генерира проблеми.
Но, секогаш има едно но… Остануваат отворени повеќе прашања.
Нема доволно аргументи да се тврди дека измените во Изборниот законик се доволно добри за да обезбедат пристојно ниво на спроведување на изборните процеси како што е референдумското изјаснување наесен и на претседателските избори напролет. Којзнае, можеби и други (предвремени) изборни процеси се пред нас… Целиот процес се одвива прилично хаотично, недоволно транспарентно и со недоволно квалитетно учество на клучните институции. Што се чекаше?
Останува отворено прашањето за бескрајното чекање за многу други нешта. А очигледно можело!
На пример, владејачкото мнозинство можеше да биде порешително и кога се избираше Јавен обвинител.
Кога јавноста очекуваше решителни чекори во спроведувањето правда за криминалното владеење, се калкулираше и веројатно сѐ уште се калкулира со „добрата волја“ на Мицкоски.
Можеше да спроведе мерки за да го санкционира говорот на омразата за превенција од екстремизмот кој се излеа на улиците.
Кога стана јасно дека законот за употреба на јазиците не е најитниот проблем во светот, можеше тоа време да се употреби за други, суштински итни чекори внатре, во земјата. Секоја чест за чекорите од седум милји кои Македонија од дното ја кренаа на лидерска позиција во регионот.
Целата колумна на Цивил Медиа на следниот ЛИНК.