Ханс Хестербек, професор по теоретска епидемиологија, смета дека е реално да се очекува Ковид-19 да се приклучи на семејство на болести кои се постојано присутни, но нивното ширење е под контрола
Не можеме со сигурност да кажеме каква е иднината на КОВИД-19. Но, врз основа на нашето искуство со други инфекции, нема многу причини да се верува дека САРС-КоВ-2 коронавирусот наскоро ќе исчезне, дури и кога вакцините ќе станат достапни. Пореално сценарио е дека тоа ќе биде додадено во (големо и растечко) семејство на заразни болести познати во човечката популација како „ендемично“, тврди Ханс Хестербек, професор по теоретска епидемиологија на Универзитетот во Утрехт.
Бидејќи болеста почнува да се шири побрзо низ целиот Свет, се чини малку веројатно дека во моментов достапните мерки можат да направат повеќе од ставање под контрола на ова ширење, освен во оние земји кои можат ефикасно да бидат изолирани од надворешниот свет.
Факт е дека огромното мнозинство луѓе сè уште е донекаде подложно на инфекција, што значи дека има доволно гориво за да гори „пожарот“ уште некое време. Ова ќе биде случај дури и ако одредени места достигнат имунитет за популација (или стадо), при што не е јасно колку е веројатно да се случи тоа.
Кога доволен број на луѓе ќе станат имуни на болеста, или со вакцинација или со природна инфекција, нејзиното ширење почнува да се забавува и постепено се намалува бројот на случаи. Но, тоа не значи дека ќе исчезне веднаш или целосно. Имено, во областите кои немаат развиен доволен имунитет на населението, веројатно ќе има многу места каде што сè уште има доволно чувствителни лица за да продолжат со пренесувањето на вирусот. Ниту една мерка на изолација не е доволно силна за целосно запирање на човечката интеракција помеѓу регионите, во и помеѓу земјите или на глобално ниво.
– Исто така е можно ширењето на инфекцијата на крајот да се стабилизира на постојано ниво така што ќе биде присутно во заедниците во секое време, веројатно со релативно ниска, понекогаш предвидлива стапка. Ова е она што го мислиме кога велиме дека болеста е ендемична – вели професорот Ханс Хестербек.
Некои инфекции се присутни и активно се шират скоро насекаде (како и многу сексуално преносливи инфекции и детски инфекции). Но, повеќето инфекции се ендемични во одредени делови на светот. Ова може да се случи кога ефективната контрола ја елиминира инфекцијата на друго место или затоа што условите неопходни за ефективно пренесување можат да се најдат само на одредени места. Ова е случај со маларија и многу други инфекции пренесени од комарци.
Теоретски, инфекцијата станува ендемична ако, во просек, секое заразено лице ја пренесе на друго лице. Со други зборови, кога репродуктивниот број (R) = 1. За споредба, за време на епидемија кога се шири ширењето на болеста, R е повеќе од 1, а кога ширењето се намалува преку контролни мерки или имунитет на населението, R е помалку од 1.