Човекот прво го жртвува своето здравје за да заработи. Потоа ги троши парите за да си го врати здравјето. Во исто време, тој е многу загрижен за својата иднина и никогаш не ужива во реалноста.
На крајот на краиштата, тој не живее ниту сега ниту во иднината. Живее како никогаш да нема да умре, а кога ќе умре жали што не живеел.
Оваа мудрост на Далај Лама потсетува дека трката по материјалните нешта, која е клучна во современиот свет, не е параметар за среќа.
Сè додека мислиме дека среќата ќе ни се случи некаде во иднината или размислуваме за тоа како сме биле посреќни во минатото – можностите ни поминуваат.