ШТО ЗНАЧЕШЕ да имаш милијарда динари во Сојузна Република Југославија во времето на хиперинфлацијата во раните 90-ти? Апсолутно ништо. Во тие години хиперинфлацијата го достигна својот врв, а граѓаните беа „безвредни милијардери“.
Во однос на хиперинфлацијата, која меѓу другото ја предизвикаа војните на просторот на поранешна Југославија, имаше потреба од банкноти со се поголеми апоени, а не од помали. На почетокот на 1990-тите, мнозинството жители на Србија имаа милиони динари во нивните паричници, а државата се обидуваше да ја потисне хиперинфлацијата на различни начини.
Државата постојано печатеше пари, а тие вредеа се помалку.
Од 1992 до 1994 година имало четири деноминации (промени во номиналната вредност на банкнотата, обично со бришење на нулата) на валутата, кои изедначувале еден милион, а понекогаш и една милијарда со еден динар. Поради хиперинфлација, во 1993 година беа издадени банкноти во апоени од 100.000, 500.000, 1 милион, 5 милиони, 10 милиони, 50 милиони, 100 милиони, 500 милиони, 1 милијарда и 10 милијарди динари.
Инфлацијата во Сојузна Република Југославија, која настана по распадот на СФРЈ и се состоеше само од Србија и Црна Гора, тогаш беше втора највисока инфлација во светот. Државата печатеше се повеќе пари, а вредеа се помалку. Конечно, беше направен ефективен план за запирање на инфлацијата.
Сите припадници на поранешна СФРЈ го користеа југословенскиот динар.
По распадот на поранешна Југославија, Словенија и Хрватска беа првите кои ја заменија во 1991 година.
Следеа Македонија и Босна и Херцеговина, додека Црна Гора и Косово го користеа југословенскиот динар до 1999 година, кога го заменија со германската марка, а потоа во 2002 година со еврото.
Србија го користела југословенскиот динар до 2003 година, кога го заменила со српскиот динар.