Најголемата фалинка на предлог-планот за владата, за битката против дезинформациите и лажните вести, е тајмингот во кој е објавен. Тој немаше да предизвика толку реакции ако не беше објавен во ист временски „сендвич“ со случајот „Рекет“, па најголемиот дел од јавноста го доживеа како галантерија за санирање на штетите, односно како план за справување со „непријатните вести“.
Не можеме да ги обвиниме луѓето за таквата претпазливост и покажан гард. Особено не медиумите, кои од осамостојувањето до денес поминаа низ многу сцили и харибди, па дувањето на маќеницата е сосема разбирливо, со оглед колку пати страотно се изгореле. И владата треба да го разбере тоа. Но, кога страстите ќе стивнат, и кога каколот ќе се одвои од житото, ќе може многу посмирено и поаргументирано да се разговара на оваа тема, низ најавените бројни дебати.
Планот заслужува внимание и јасно е дека неговата финална верзија НИКАКО не може и нема да помине без учество и консултации на медиумската заедница и експертската јавност. Но, за да се разговара со ладна глава, неопходно е критичкиот наратив да се ослободи од практиката проблемот со дезинформации и лажни вести да се анализира како опасност од воведување цензура. Претпазливоста е добар советник, но брзањето со предвремени заклучоци – е најлош советник.
Нема да „гатам“, туку ќе предочам неколку примери за штетноста на дезинформациите и лажните вести што се потврдиле во блиското минато, некои сѐ уште се актуелни, а справувањето со нив ни најмалку не смее да се третира како цензура, туку како одговорност – медиумска и институционална.
Дезинформациите и лажните вести дека вакцинирањето е штетно и предизвикува аутизам зеде голем данок во крв. Лицата што пласираат или споделуваат лажни вести, или сакаат да наштетат или веруваат во лагата.
Колумната на Катерина Блажевска во целост прочитајте ја тука