Не паѓа снегот за да го покрие брегот, туку за секој да ја остави својата трага на него. Во духот на оваа поговорка протече дуелот Заев – Мицкоски, вклучително и заклучокот на водителот дека „МТВ уште еднаш испишала историја“. Последново, доволно јасно сведочи колку мора да се урнисани стандардите, штом од една тв-дебата се очекува да отвори нова страница во историјата на јавниот радиодифузен сервис и државата.
Впрочем, ова и не е за шегување, ако се има предвид дека во микро-космосот на МТВ токму ретките дуели меѓу политичарите имаа „судбоносен карактер“, ако за ништо друго, барем за ентериерот на куќата.
„Ќе има дуел? Значи конечно ќе искречат“, обично беше првиот заклучок на вработените пред дуелот да почне. И навистина. Од тоа дали ќе се одржи некој важен дуел, зависеше дали ќе се варосуваат ходниците, дали ќе се престанат да капат славните барем на катот кај студиото, дали ќе се исчисти сметот… Во брзање се случуваа и пропусти.
Најчесто забораваа да ја префарбаат внатрешноста на лифтовите, кои беа главни носачи на графити напишани од вработените до раководството на куќата. Во такви пригоди, високите гости во лифтот се „информираа“ дека раководството што ги пречекало на влезот е „арамиско“, водителот кретен“, уредникот „шапшал“
Не знам каква била овојпат ситуацијата на молерски план, ама во суштинскиот дел, не само што не е испишана историја, туку таа ни се повтори како трагедија. Заслужен за ваквиот резултат (според еден, но клучен сегмент) е лидерот на ВМРО-ДПМНЕ, Христијан Мицкоски. Дојде полн со енергија и елан да дебатира, да го „растури“ опонентот и да ги апсорбира симпатиите на гледачите (гласачите) на своја адреса.
Целата колумна на Катерина Блажевска прочитајте ја тука