Името на интегритетот

Значи можело. Ама не се сакало. Оти, ако се решел проблемот со Грција, некои наши политичари ќе немале на располагање доволен број надворешни непријатели за правопропорционално да произведуваат идентичен број „патриоти“, што ќе ја имаат „светата можност“ да ја бранат Македонија од Натемаго. Така беше и со Бугарија.

Надворешниот непријател не беше еден, туку на регионален план најчесто беше персонифициран преку „волци од четири страни кои стрвно ја демнат Македонија, за да ја распарчат“. На поширок меѓународен план, за жал, за непријатели беа прогласувани сите стратегиски пријатели на Македонија, а на внатрешен – нашите сограѓани, погрдно нарекувани како „клетите Шиптари“.

Сега, кога Владата ги разби манипулациите кои со години ги труеја домашните граѓани, меѓуетничките односи и односите со соседите, опонентите на враќањето на нормалноста и едно општество за сите, останаа без арсенал за снаоѓање во новата ситуација. Во недостиг на доволно страшна приказна, во неможност да најдат нов, макар и препариран волк, пред чија отворена челуст драматично ќе раскажуваат како се ближи мигот на исчезнување и на последниот Македонец, се препуштија на стариот рефрен: обезличување, обезименување, капитулација, распродажба на националните интереси…

Колумната на Катерина Блажевска во целост прочитајте ја ТУКА.

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

e