Ако ги сакате корејски драми, веројатно сте забележале дека многу од ликовите се многу паметни, без разлика дали се работи за работа, училиште или социјални односи. Многу од нив имаат развиено и емпатија. Можеби звучи премногу добро за да биде вистина, но всушност е одраз на воспитувањето што го следат родителите во Јужна Кореја.
Тајната е во принципот наречен нунчи, а во нејзината книга Моќта на нунчи: Корејската тајна за среќа и успех, новинарката и писателка Еуни Хонг ја објаснила.
Хонг ги опишува нунките како „уметност на разбирање што мислат и чувствуваат луѓето“. Иако звучи како способност за читање мисли, тоа всушност не е суперсила, туку вештина која може да ги направи децата попаметни и подобри.
Родителите почнуваат да ги учат своите деца на тригодишна возраст, бидејќи во Јужна Кореја постои изрека дека „навиката настаната на три години трае до 80-тата година“. Кога зборуваме за воспитување мали деца, тоа значи дека можеме да им кажеме на децата да гледаат на двете страни пред да одлучат да го поминат патот.
Со други зборови, нунките ги учат децата да бидат свесни за своите постапки, но и за последиците. Родителите обично им простуваат на децата за грешките што се случуваат случајно, но акцентот е на децата да ги анализираат ситуациите во кои се наоѓаат и да разберат како нивното однесување ќе влијае на другите или на самите нив. Значи, нунчи, на некој начин, подучува емоционална интелигенција.
„Нунчи не учи дека не е секогаш за нас. Тоа ни покажува дека е важно да се фокусираме на другите, да бидеме сочувствителни и понекогаш да разбереме дека сечија благосостојба е над личните интереси“, заклучил Хонг.