Првото интервју на Христијан Мицкоски како претседател на ВМРО-ДПМНЕ, беше како згрчено лизгање на тенок мраз – со разни огради, дозирана воздржаност, наменска затвореност, предозирана внимателност… Да го коментираше неговиот настап Милка Бабовиќ, ќе констатираше сиромашен настап и од технички и од „уметнички дојам“: ни скокови, ни двоен аксел, ни троен луп, ни спирали…
Се разбира, не мора се да биде промовирано во првиот настап, особено во период на раководна транзиција, во кој се уште не се избрани новите партиски органи. Но, засега изгледа прилично скромна единствената промовирана разликата со неговиот претходник: Мицкоски е неспоредливо поелоквентен, неговиот говор е смирен и во голема мера тактичен, не зрачи со толку силна суета, ни со отворена или латентна конфликтност што води кон поларизација.
Колумната на Катерина Блажевска во целост прочитајте ја тука