Кога политичкиот противник ќе ве надигра, фер е тоа достоинствено да му го признаете. А не да цвилите и да се превиткувате како невешт гимнастичар на греда, па да треснете на глава на душекот под вас.
Тоа, отприлика, му се случи вчера на ВМРО-ДПМНЕ (а и на АА/А) во Македонското собрание. Во потег што не се памети во македонската демократска ера, премиерот Заев ги „матираше“ во стилот на политички велемајстор: не само што со гласање за поддршка на довербата во Владата ја расчисти дилемата на која опозицијата инсистира со недели наназад – дека Владата нема мнозинството во Собранието – туку тоа го направи со легалистичка елеганција што не им овозможи на расприкажаните опозиционери ни да зуцнат по тоа прашање.
По доживеаниот шок, дури и пропагандната индустрија на ВМРО-ДПМНЕ остана неколку часа без зборови! Откако малку се соземаа, следуваше типична егоистичка изјава на Христијан Мицкоски дека сето тоа било можно да се изведе – бидејќи тој е во вирусен карантин! НАСА веќе работи на сопирање на вртењето на Земјата, бидејќи Мицкоски има уште десетина дена за успешно здравствено-политички да закрепне. До тогаш, гравитацијата ќе мора да се стави во мирување, на глобално ниво.
Но, како што е тоа вообичаено, има и многу подлабоки пораки од активираната флеш-бомба во оваа собраниска симултанка.
Имено, константното опозициско фабрикување речиси само на шпекулации, навреди и лаги во општеството, многу над разбирливите дози на неопходна опозициска критика и политичка скепса, е рецепт за овој вид на самопонижувања. Во политиката играш со картите што ти се (изборно) поделени – впрочем, прашајте го токму Заев како, секојдневно, изгледа тоа – но, ако ти е стратегијата постојано со пар осмици да блефираш дека во рацете држиш кента флеш, тогаш сите на покерската маса веќе одамна те прочитале. Ако, на тоа, уште и без усул само се буниш дека шпилот е означен, дека осветлувањето не е добро, дека жетоните се фалшиви, дека другите играчи кријат адути низ ракавите и низа слични плачливи „вадења“, веројатноста и кога ќе сложиш три кеца да ја оплескаш партијата, е голема.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.