Колумна на потпретседателот на СДСМ Александар Кирацовски за дневниот весник „Дневник“, 18.04.2017
Парламентарна лакрдија, односно тафтологијата содржана од пропагандно поврзани инсинуации, лаги и манипулации што доаѓаат од страна на парламентарното малцинство, во функција на новата, „купи ден – продај“ стратегија на опозициската ВМРО-ДПМНЕ беше емитувана и претходната недела.
Сите се уверивме дека со пратениците од ВМРО-ДПМНЕ е беспредметно да се аргументира секој предлог и дискусија што ќе значи скратување на нечие време на слобода, без разлика колку тоа е деловнички или Уставно.
Пратениците од новото парламентарно малцинство мака мачат да ја поткрепат наредбата од нивната криминално-партиска врхушка, верглајќи во основа исти реченици, кои се класичен пример за инсинуации, со единствена цел, одолговлекување преку замајување на јавноста и бесконечно влечење на седниците со нивните небулозни дискусии.
Принципиелно кажано, пратеничката група на опозициска ВМРО-ДПМНЕ е сочинета и од многу квалитетни и писмени индивидуи на кои им е повеќе од јасна реалноста и вистината, но нивната индивидуалност и личен став ќе можат да го соопштат дури откако оваа партија ќе се избори за интерни промени во раководството.
Моментално тие се доведени во многу незавидна ситуација, бидувајќи алка во погубната стратегија на наредбодавачите, која со сигурност во други услови остро би ја осудиле.
Дека врхушката на до вчера владејачкото мнозинство е сериозно расклинкана се потврди и со последното интервју на оној што се колнеше дека „до гроб“ останува со нивниот наредбодавач Мијалков, кој прецизно изјави дека ги напушта. Да, Мендух Тачи можеби ја депласира ДПА како партија, но доволно е искусен да процени на каде дуваат топлите ветришта и каде е тежиштето на фактите и аргументите.
Но нејсе, во интерес на вистината, јавноста треба да знае дека и пратениците од парламентарното мнозинство предводено од СДСМ и пратениците од парламентарното малцинство предводено од ВМРО-ДПМНЕ, во своите раце држат ист деловник и исто го читаат. Но првите ги чека држава за водење и треба да обезбедат иднина за граѓаните, па им се брза. Другите ги чека опозиција, а нивните наредбодавачи некое друго место, па не им се брза толку, повеќе би дебатирале.
Но таа дебата оди на штета на државата и граѓаните и реално мора да запре. Иако претседавачот, злоупотребувајќи ја позицијата, континуирано манипулира со деловничките (не)можности, сепак јавноста, која во иднина треба да даде оценка и оправдување на одредени потези, треба да знае дека согласно член 90 од деловникот: Говорникот може да говори само по прашање за кое се води претрес, а ако се оддалечи од прашањето, претседателот на Собранието ќе го повика да се придржува за прашањето. Ако говорникот и по повторното повикување не се придржува до прашањето, претседателот му го одзема зборот.
Целата колумна прочитајте ја на следниот линк