Со изборот на Насер Зибери за народен правобранител се „испразни“ премиерското место на ДУИ за прв Албанец претседател на владата, во последните 100 дена од мандатот на овој владин кабинет. Зибери, без сомневање, со оглед на своето правно и политичко искуство, ветува да биде одлично решение за правобранителската функција – но, што ќе прави ДУИ со своето изборно ветување кон своите гласачи?
Координаторот на пратеничката група на ДУИ во Собранието, Изет Меџити, саркастично, упатува за тоа „каков е договорот“ да се праша Артан Груби, кого потсмешливо го смета за главниот преговарач со коалиционите партнери во власта за кадровската политика на својата партија. А, сите знаеме дека вистинската адреса за тоа прашање е Али Ахмети, како главен потписник на изборната програмска „меница“ на ДУИ што се приложува како „гаранција“ до избирачите пред секое гласање за тоа кој ќе ја добие довербата за влез во новата влада…
Никој, всушност, не е многу изненаден што ДУИ се премисли околу инсистирањето Зибери да биде последниот-прв премиер во оваа Влада. Уште кога го кандидираа Зибери, хорската реакција во јавноста беше дека се работи за предизборен трик, изборна „фатаморгана“ со која требаше да се збуни гласачкото тело и да се пренасочи „внатре-албанската“ расправа од одговорноста за долгогодишното учество на ДУИ во власта, кон нова националистичка мобилизација во надежите и аспирациите за освојувањето нов мандат со нов, неочекуван „крунски“ услов во новата коалициска власт.
Сите беа свесни за сè – и, сепак, им успеа.
Тоа тогаш, заради ова сега, можеби помалку говори за проблематичниот морално-политички интегритет на ДУИ, отколку за овдешните гласачи кои никогаш не би им простиле на своите политичари ако предизборно, барем во „контролирани“ количини, не ги лажат.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил Медиа на следниот ЛИНК.