Мицкоски и неговата политика на фундиментализам

Јас можам да зборувам, јас можам да пишувам и јавно можам да предупредувам дека Мицкоски ќе биде следен Груевски, што значи дека политиката ќе му биде насилничка и осветољубива. Таков е тој „патриотски“ табиет (на сите бои): кога Македонија ја разбираш како „штур“ идеологем во кој можеш да „шприцас“ се’ што на ум ќе ти падне, а најчесто ти паѓаат глупави работи, насилството му доаѓа како „добро утро“ и „добар ден“.

Понатаму, бидејќи неговите се апсолутно безначајни ликови во политичка смисла, нивната проекција за Македонија ќе биде крајно сиромашна и партикуларна, така функционира нивното „оперативно поле“, а нивната политика се сведува исклучиво на партиското членство и клиентела, се останато кај Мицкоски е медиумска манипулација.

Ама една работа не треба да се заборави: Мицкоски и неговите се амбициозни и опседнати со своите лични имиња, што е обратно пропорционално од талентираноста, така што тоа дополнително ја комплицира ситуацијата.

Амбицијата, сама по себе, не е лоша работа, под услов да е пропратена со компетенција, а во политиката абицијата претставува „бркање“ на себични интереси без способност да се согледа „општото“.

Во тој случај, зборуваме за визии. Визиите и халуцинациите, во чисто онтолошка смисла, припаѓаат на иста природа, ама визијата е – најблиска до реалноста – активна и делотворна, додека халуцинацијата е – затворена внатре во индивидуалната психологија, а притоа е пасивна и штетна.

Целата колумна на Ненад Јовановиќ за Фронтлајн на следниот ЛИНК.

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

e