Ви пренесуваме дел од колумната на Катерина Блажевска за Призма:
Малколм Марголин
Во согласност со наведениов цитат, се одвива расправата во парламентот што некои лажно-амбициозно сакаат да ја претстават како дебата. Но, во демократијата не е забрането бладањето да се нарече дебата, ниту да се практикува „филибастер“ или да се тегне времето како морнарско јаже, особено ако Деловникот дава таква можност. Дали некој ќе стави крај на таквата практика, зависи исклучиво од чувството на одговорност, на оние чија логореја сега го има окупирано законодавниот дом.
Анализа на угледен светски психијатар посветена на вакви и слични состојби, уверува дека ова е ситуација која бара да биде изгустирана до крај. Во превод, логорејата која деновиве доживува романтизам во парламентот, без оглед колку се рефлектира како агресивно-вербално малтретирање на присутните и гледачите на ТВ-преносот, или како евтина промоција на долги јазици и кратка памет, треба да го доживее својот максимум.
Во политичка смисла, тоа е состојба на неодолива потреба да се изгустира позицијата до последен здив, кога пред да се предаде службениот автомобил на наследникот, се бара од возачот да сврти уште некој круг или во поголем лак да вози до крајната дестинација. Држење на „уздите“ до крај, обид за густирање на стекнатата навика или привилегија до последен политички здив и промовирање доминација во надеж дека нешто сепак може да се смени, се смета за природен порив на оние што се свесни дека се пред голема загуба.
Целата колумна на Призма на следниот линк.