Зошто во јавниот дискурс се наметна мислење дека редовните претседателски избори не треба да се одржат засебно, во редовниот термин, независно од парламентарните што треба да следуваат два месеци подоцна? Всушност, заеднички избори имало само двапати за 32 години независна Македонија – eднаш во 1994 и вторпат во 2014 година.
………
Не смее да се заборави дека поголемиот дел македонски претседатели оставиле свој печат во историјата на земјата без разлика што во жарот на политичките битки биле најчесто негирани и оспорувани било од партијата што ги подржала било од спротивната опција. Сите тие и сите идни претседателски кандидати заслужуваат посебен изборен пристап во кој граѓаните ќе се изјаснуваат само за нив, а не во измешан пакет за кој нема да се знае кој за кого на која листа ќе гласа.
Приказните за зголемени изборни трошоци, доколку се одржуваат засебно претседателските и парламентарните, се само покритие за стравот дека ќе ги загубат претседателските избори и дека така ќе им падне и рејтингот на кој толку многу сметат и на кој сакаат да се „возат“ и за претседателскиот кандидат.
Трошоците ќе бидат толкави колку што се спремни самите партии да заштедат затоа што токму тие и нивните кампањи се всушност најскапите субјекти во изборниот процес и најголемите потрошувачи на нашите народни пари.
Целата колумна на Љубиша Николовски за Слободен печат на следниов ЛИНК.