Бруталната сила на ВМРО-ДПМНЕ против меката сила на СДСМ

Зошто ВМРО-ДПМНЕ нема намера да ѝ даде 100 дена на новата влада, како што е вообичаениот фер-плеј во политиката­? Едноставниот одговор е дека во нивниот популистички наратив само тие имаат право да владеат во име на народот.

Што сака да постигне ВМРО-ДПМНЕ со протестите против владата на Зоран Заев, без да ги почитува првите 100 дена од конституирањето на коалициската власт? Едноставниот одговор кој го повторуваат функционерите на ВМРО-ДПМНЕ е „да ја урнат политичката мафија која била на власт“ и „да му ја врателе власта на народот“. По којзна е кој пат ја „спасуваат Македонија од нејзините предавници и антимакедонци на чело со Заев“, бидејки тие биле вистинските Македонци, наместо лажниве.  Во отсуство на идеолошки аргументи, овој пат се повикуваат на темата „поскапување на струјата“, на „Гоце е наш – Заев ја предаде македонштината“ и на останатите истрошени мандри.

При тоа не се почитуваат ниту првите 100 дена од новата влада, што е и прашање  на принципот на политичка деонтологија и фер однос кон политичката игра. Факт е дека периодот од „100 дена  молчење“ не е легализиран  во ниту еден устав во светот. Митологијата на 100-те дена на владеење потекнува од 1815 од времето на Наполеон, по неговото враќање од Елба (20 Март 1815).  Еден век подоцна во 1933, во епохата на Њу дил, кога САД ја живееле големата економска и социјална криза,  претседателот Френклин Рузвелт по изборите го актуелизирал феноменот на 100-те дена. Тоа е   значаен политички момент за прва проверка на снопот закони за излез од американската криза, но и отварање дебата за „билансите на 100-те дена“.  Во повоена Европа, претседателот Митеран 100-те денови ги нарече „период на милостиња кон власта“ кога опозицијата се воздржувала од критики на извршната  власт. Добрoволното молчење во првите 100 дена прерасна во политички фер-плеј, дел од политичката култура меѓу опозицијата и власта.

Како да се објасни недостатокот на политички фер-плеј во однесувањето на ВМРО-ДПМНЕ? Зошто оваа партија и нејзините следбеници постојано иницираат насилство? Дали погрешно ги поимаат содржините на патриотизмот или се работи за традиционално поимање на политиката? За поефектно разбирање на македонската политичка дијалогика, ќе ја позајмиме терминологијата на Џозеф Неј за  противречноста помеѓу „бруталната – hard  power – сила“  и „меката – soft power – сила“. Кога би ги имплементирале содржините на „бруталната“ и „меката“ сила  во нашиот политички систем врз однесувањето на двете најголеми македонски партии, ВМРО-ДПМНЕ и СДСМ, не е потребна голема луцидност и морализација за да се разобличат разликите помеѓу двете партии.

Целата колумна на Нано Ружин за Независен на следниов ЛИНК.

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

e