Ви пренесуваме дел од колумната на Ѕвездан Георгиевски за Призма:
Уште додека го читав писмото на 200 „интелектуалци“ (терминот „интелектуалци“ е намерно ставен во наводи, а ако читателот има трпение, тоа ќе биде објаснето во подоцнежниот дел од текстот), од главата не можев да оттргнам една помалку или повеќе еретичка мисла – што ако потписниците се во право, што ако преговорите со Грција завршат токму онака како што стравуваат потписниците и што ако последиците бидат токму оние на кои тие предупредуваат?
Ќе ги снема ли во тој случај нашите „интелектуалци“, нема ли повеќе да постојат, нема да се викаат онака како што се потпишани на писмото, ќе го изгубат ли сопствениот идентитет, ќе бидат ли разнебитени, ќе немаат ли јазик на кој ќе можат да напишат и потпишат едно вакво писмо…? Па, што знам, во тој случај нивните стравови се можеби оправдани. Ако тоа е така, тогаш можеби и вреди да се ризикува со каков било компромис со Грција.
Убеден сум дека и во средината на XIX век, во времето на американската граѓанска војна, постоеле 200 вакви интелектуалци кои предупредувале дека укинувањето на ропството ќе ја разнебити нацијата и ќе биде фатално за американскиот идентитет. Познато е дека во Средниот век имало 200 вакви интелектуалци што пишувале писма против сфаќањата на Џордано Бруно и во полза на неговото спалување или кои го поддржувале ловот и спалувањето на вештерки.
Како што впрочем и тука имаше вакви 200 интелектуалци што ја поддржаа кандидатурата на сѐ уште актуелниот претседател Ѓорге Иванов (меѓу кои и извесен дел од потписниците на писмото), или интелектуалци кои ги поддржуваа катастрофалните образовни политики на власта (таканаречениот професорски контра-пленум, каде што беа и извесен број од потписниците на писмото), или интелектуалци што го поддржуваа затворањето на медиумите (меѓу кои и извесен број од потписниците на писмото).
Целата колумна на Призма на следниот линк.