” Еден човек се вратил доцна од работа , како и секогаш изморен и нервозен , а на вратата го чекал неговиот мал син.
Тато, може ли да те прашам нешто ?
– Се разбира, што има ?
– Ти каква плата добиваш ?
– Тоа не е твоја работа … – намуртено одговара таткото – и зошто ме прашаш такво нешто ?
– Само сакам да знам , те молам , кажи ми , колку добиваш за еден час ?
– Штом толку сакаш да знаеш – 100 денари …
– О .. – детето се замислив – Тато, може ли да ми дадеш 50 денари ?
– Ако сакаш пари од мене , за да си купиш некоја глупава играчка или некоја друга глупост – се налутил таткото – Заминувај во соба и одма да спиеш ! Како може да си таков егоист ! Јас работам по цел ден и сум толку уморен , а ти ме занимаваш со такви работи …
Детето тивко помина во својата соба и ја затвари вратата.
Таткото седи , и иако бил лут , се замислил над прашањата на својот син. По околу еден час , веќе доста порелаксиран , се зачудил дали пак тие пари не му требаат за нешто важно … Тоа беа само 50 денари , а и не се случувало често детето да му бара пари .
Таткото отишол во собата .
– Не спиеш? – Прашал тој.
– Не тате , само лежам – одговорил момчето.
– Жал ми е , имав тежок ден и повторно постапив доста грубо со тебе – рекол таткото – Еве, земи ги парите , за кои ме замоли .
Детето се насмевна.
– О , тато , ти благодарам! – Радосно викнало тоа – Потоа посегнал под перницата и извадил уште неколку стуткани банкноти . Гледајќи дека детето има уште пари , таткото повторно се намуртил . А малиот ги собрал банкнотите , внимателно ги преброил и погледнал кон татко си .
– Зошто ме молиш за пари , откако веќе си имаш? – прашал таткото.
– Бидејќи беа недоволно. Но сега веќе ќе ми стигнат . – Одговорило детето – Тато, тука се само 100денари. Може ли да се купи еден час од твоето време ? Те молам , дојди си утре порано од работа , бидејќи многу сакам да вечераш заедно со мене и мама.
Таткото бил скршен . Тој прегрнал помладиот син и го замолил за прошка .
Тоа е само едно потсетување за сите нас кои работиме толку многу и даваме голем дел од времето и енергијата за работи кои не се најважните во животот … и за жал , доста често , нервозни и изморени, игнорираме и повредуваме омилени луѓе , заборавајќи што е вистински значајно за нас … не смеат да оставаме времето да поминува без да сме поминале доволно време со луѓето кои навистина имаат значење за нас , оние кои се во нашите срца . Бидејќи , ако умреме утре , фирмата во која работиме ќе ни замени само на неколку дена , но блиските и пријателите кои ќе оставиме , ќе чувствуваат празнина од загубата ни до крајот на животот . Бидејќи во животот , не парите или работата , а времето поминато со луѓето кои ги сакаме , е вистински вредно ! “