Ви пренесуваме дел од колумната на Сашо Кокаланов за Призма:
1. Дуелот на деценијата, како што некои го нарекоа второто телевизиско соочување на премиерот Зоран Заев и вршителот на должноста прв опозиционер Христијан Мицковски, помина според очекувањата. На оние што немаа големи очекувања.
2. Здодевен меч, во кој фаворитот на рутина победи со минимални 1-0, и тоа вкупен резултат. Каква витешка борба, какви надмудрувања, ништо од тоа…Еден гол и потоа пимплање и мачење за публиката до крајот на мечот. Со по некој валкани старт за картон и многу кошкање. Без добри сработени акции со ефектна завршница.
Јалови напади на едната и на другата страна, без промена на резултатот. Ниту екипава што води знае како да даде втор гол, ниту екипава што губи знае како да изедначи.
И пред дуелов знаевме дека победничката екипа единствениот гол го постигна на меѓународен терен, на гости, и дома само ќе го брани водството. Како што и пред дуелов знаевме дека поразенава екипа, чека гол од грешка на противникот, ако може два автогола за целосен пресврт, без да се испотат и без да преземат никаков ризик.
Додуша, за волја на вистината, не смее да се исклучи дека ова со автоголовите еден ден може да се покаже и добра тактика. Никогаш не ја потценувај македонската страст за автоголови!
Целата колумна на Призма на следниот ЛИНК.