Ова што се случува со оваа партија одамна ги помина сите мерки.
Вмро мора да престане да ја кочи европската иднина на земјата за која, според партиската иконографија, нејзините членови би го положиле животот. Доста беше црна кампања и срамотење.
На сета мака што ја има земјата да се извлече од неодамнешното режимско минато, во ужасно тешки услови и глобални кризи што траат и ќе траат, покрај сите внатрешни слабости и регионални турбуленции оваа земја успеа да се зачлени во НАТО и да ги започне преговорите за членство во ЕУ. И стана лидер во регионот и светски пример за развој на добрососедските односи и градењето на едно општество за сите. Зошто некој во земјата би сакал тоа да го оспорува или да го блокира и уништи? Прашањето е едноставно и легитимно.
Три децении се зборуваше за тоа, а владата на СДСМ, која со тенко мнозинство, заедно со ДУИ, успеа да ги постигне тие цели. Стратешки, национални цели.
Нема ниту една, ни најситна причина да се премолчува тој факт. Не треба да се посочи заради „неутралност“? Дајте, ве молам!
Треба само тврдоглаво да се шири дефетизам, за да се умртви општеството и дебатата во него? Да останеме црна точка на европската мапа? Да бидеме некоја чудна бановина од која сите сакаат да си одат?
Не прифаќам ниту една од тие причини!
Национализмот во сите различни форми и размери тлее под самата површина на флоскулите во јавната комуникација. Тлее во во медиумските прилози, уредувачките политики, политичките изјави, културата, образованието, уметноста, естрадата…
Вака ли ќе одиме во Европа? Знаеше шеговито да коментира своевремено нашиот мил Мирче (Кибо). Не, вака не се оди во Европа.
Целата колумна на Џабир Дерал за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.