Мене ми се чу дека во рацете на Сашо Ордановски не пукна тапата од шампанското за поразот на Заев, туку некоја новогодишна петарда или звукот на средниот прст што Керим беше почнал да го вади од новото шише со милион евра, пишува Бранко Тричковски за „Слободен печат“.
Или себе од шупакот на Груевски. Или беше тоа некој безвезен шум. На новите влакна врз главата на Антонио, зад кои лежат лавовите на македонизмот. Од кои ти е непријатно да клекнеш и да се посереш ко човек. Или шушкањето на Христијан, додека на аеродромот “Фрањо Туѓман” во Загреб, чека полицијата да ги провери неговите ставови за Европа пред да го пуштат во Унијата.
Европа не им верува на барабите.
И на празните шарлатани
Ова што го направи Бојко е почеток.
Притисокот ќе продолжи и лидерот на вмро-дпмне ќе биде ставен во позаебана ситуација од она во која беше ставен Заев кога го менуваше името. Во замена за минимални гаранции дека неговото учество на изборите има да има смисла. Односно дека може да има макар минимални шанси.