Животот е таков, неправеден – денеска Петар Аневски е претседател на Советот на јавни обвинители, утре веќе не е. Ние што бевме навлечени на ликот и делото на Аневски, сега ќе треба да се префрлиме на „Гејм оф троунс“ и кралскиот џелат Сер Илин Пејн. Иако, не е сосема исто, разликите се забележливи само за оние вистинските обожаватели на Аневски и Пејн.
За својата оставка, Аневски даде само кратко објаснување. Имал семејни причини.
Јавното обвинителство е важна алка во речиси озлогласеното македонско правосудство, спомнато во извештаите на Прибе повеќе пати отколку што Македонија е спомната во Библијата, а сите знаеме дека Македонија е доста спомнувана во Библијата, дури 33 пати.
Последниве десет години ова правосудство не само што суди криво и што е партизирано до коска, туку се унапреди дополнително, па функционираше како продолжена рака на и онака долгата рака на ВМРО.
Но, што имаат заедничко Библијата, христијанството и нашето правосудство (освен Македонија, се разбира)? Инквизицијата.
Едната го штитеше христијанството во светот, другава демохристијанството во Македонија. Под претпоставка, се разбира, ако под демохристијанство подразбираме крадење, лапање провизии, луксузирање, нарачување „шамари“ и масирање на задникот со масажери на седиштата. Едната ја сочинуваа демони скриени под мантии, другава – демони скриени под тоги.
Јавното обвинителство е важна алка во речиси озлогласеното македонско правосудство, спомнато во извештаите на Прибе повеќе пати отколку што Македонија е спомната во Библијата, а сите знаеме дека Македонија е доста спомнувана во Библијата, дури 33 пати
На денешен ден, 29 август 1289 година, основана е историската Инквизиција, суд (и обвинителство) на католичката црква за заштита на верата. Запали на клада едночудо вештерки и лиши од живот едночудо научници и прогресивни умови, но не успеа да го заштити христијанството од тоа, на пример, денес да го проповедаат разни педофили, лукративни капетани на глисери и други мали луциферчиња во човечко крзно.
Отприлика, со сличен успех и Аневски го заврши својот мандат како врховен заштитник на инквизицијата на Марко Зврлевски. Речиси до смрт се бореше за да опстане прогонот на вештерки и лишување од слобода на неистомисленици на режимот.
…
Колумната на Сашо Кокаланов во целост прочитајте ја тука