Следејќи ги актуелните случувања на македонската општествено-политичка сцена, слободно може да се каже дека политичките чинители во Република Северна Македонија имаат различни ставови скоро за сите случувања во државата. И да, така и треба да биде бидејќи ние сме плурално општество каде имаме парламентарна демократија, па сосема нелогично би било сите да имаме исти ставови и мислења за случувањата во државата. Секако политичките партии се координираат и градат јасни ставови со кои ја запознаваат јавноста и се обидуваат да допрат до што е можно поголем број на граѓани, убедувајќи ги дека токму нивните ставови и предлог решенија за случувањата во државата се исправни. Па така, на тој начин градат политики кои потоа ги сместуваат во нивните предлог-програми со кои излегуваат на избори пред граѓаните и ја бараат довербата во нив.
Слободно можеме да заклучиме дека секој став на политичките лидери како олицетворение на политичките партии од кои доаѓаат, искажан пред медиумите, се толкува како став на политичката партија во целина. Секојдневно изјаснувајќи се за актуелните случувања, дали тоа се преку прес-конференции или соопштенија, граѓаните имаат претстава за правецот по кој се движи политичката партија. Следствено на тоа, анализирајќи ги последните реакции на најголемата опозициската партија во државата, ВМРО-ДПМНЕ и нејзиниот претседател Христијан Мицкоски, можеме да го одредиме правецот по кој се движи и ќе се движи оваа политичка партија. Најактуелни случувања во последниот период во Република Северна Македонија се: зголемената желба за напредок во надминувањето на разликите со Република Бугарија, желбата и притискањето од помалите политички партии за една изборна единица и преговорите помеѓу синдикатите и Владата во однос на минималната плата. Ставовите на Мицкоски и ВМРО-ДПМНЕ за овие три најактуелни теми во моментов, ќе ги анализираме посебно.
Целата колумна на Бојан Петрески за Фронтлајн на следниот ЛИНК.