Деновиве мора да е тешко да се биде руски дипломат во поголемиот дел од светот. Не само затоа што и тоа се луѓе кои имаат совест, веројатно распната помеѓу, од една страна, агресивната официјална политика на Кремљ и сопствениот патриотизам; и, од друга страна, реалните информации за случувањата во Украина до кои тие – за разлика од нивните сограѓани во Русија, „поклопени“ од интензивните манипулации на суровата државна пропаганда на Путин – ги имаат на слободно располагање во земјите во кои се на служба… Туку и поради комплетната затеченост од развојот на состојбите во кои и самите се најдоа.
…
После неколку протерувања на руски дипломати од Скопје минатата година – двајца јавно, уште барем толку „самоспакувани“, без официјално да се испратат до граница, откако флагрантно во разузнавачки обиди беа фатени во кршење на Виенската дипломатска конвенција – рускиот амбасадор деновиве беше повикан во нашето МНР да му се врачи дипломатска нота по јавната закана дека „Големиот (руски) Брат“ ги следи поединечните македонски граѓани и нивните „русофобни“ реакции во врска со „специјалната руска операција“ (војната) во Украина. Сосема заслужен демарш, дури и без разлика во каква (и дали има?) комуникација е нашето МНР со Украинската амбасада за неприфатливиот обид од Македонија организирано да се испраќаат доброволци на украинскиот фронт.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Слободен печат на следниов ЛИНК:
