Ми велат луѓе, „треба да ти е срам што ја поддруваш оваа влада“. И уште ми велат: „зошто ги браниш, не се за бранење“. Не ми е срам, ја поддржувам оваа Влада и ќе продолжам да ја поддржувам.
Не ја бранам во фудбалски жаргон, ниту такво бранење од мене им е потребно: едноставно следам што мојата Влада работи, ги следам контекстите и ги гледам околностите во кои работи и егзистира. А тие околности, најблаго речено, се лудачки.
Денес имаме војна на 2.000 километри од Скопје; пред војната имавме две годишна пандемија која однесе многу животи; пред пандемијата имавме решавање на горлив, тридецениски спор со Грција, а пред решавањето на спорот ни се случи пуч во Собранието на Републиката, односно државен тероризам кој беше закана не само за пратениците, туку беше закана и за сите граѓани кои живеат и егзистираат во оваа држава.
Ќе признаете, вакви сценарија не може да режира ниту Квентин Тарантино лично.
Да ја земеме вакцинацијата. Што, имено работеше Владата, и како се однесуваше во време на светска здравствена криза? Владата спасуваше животи: никогаш не поттикнуваше антиваксери, никогаш цинично не се однесуваше кон здравјето на граѓаните. Напротив, секогаш водеше исправна и еманципаторска кампања околу вакцинацијата. Или со други зборови: институционалната одговорност за спасување на животите на граѓаните беше на високо ниво.
Целата колумна на Ненад Јовановиќ за Фронтлајн на следниот ЛИНК.