Ви пренесуваме дел од најновата колумна на Катерина Блажевска за Призма:
„Информација за моменталниот статус на административните и оперативните капацитети и предложените мерки за зајакнување на административните и оперативните капацитети на Државниот инспекторат за транспорт“. Ова била трета точка на дневниот ред на 120-та седница на Владата, одржана на 12.2.2019 година. Се одржа точно еден ден пред страотната автобуска несреќа, во која животот го изгубија 14 луѓе.
Не знам каква е судбината на ваквите информации. Дали само се „даваат на знаење“ и завршуваат во темнината на некоја фиока, или произведуваат одредени активности за решавање на посочените проблеми. Во соопштението објавено по оваа владина седница, немаше ништо поврзано за оваа информација.
Токму Државниот инспекторат за транспорт е надлежен за дел од прашањата што излегоа на површина по несреќата кај Ласкарци. Но, и самото листање на документите на овој Инспекторат, исто така може да ве однесе во „тежок судар“ со реалноста. Ако го прочитате документот објавен на неговата веб-страница (dti. gov.mk) под наслов „Стратешки план за развој 2018/2020“ од 6.12.2017 година, не само што нема да ви текне да користите јавен превоз, туку и автобуските станици ќе ги заобиколувате во радиус од еден километар.
Во таа стратегија се вели дека Инспекторатот има недостиг од кадровски и други клучни ресурси за работа; дека поради зголемен обем на канцелариска работа со документација, сe намалува присуството на инспектори на терен, односно инспекциските надзори во патниот сообраќај се во тренд на целосно опаѓање; дека секое возило има ограничување на месечните трошоци за гориво, односно во просек може да помине 30 километри во еден работен ден.
Таман човек ќе помисли дека и таа дневна километража гарантира некаков минимум инспекциски опсег, во заседа ве чека графикон, кој открива со каков грандиозен возен парк располагал Инспекторатот: вкупно 18 автомобили! Се лажете ако мислите дека таа бројка е наменета за подрачјето на главниот град. Со тие 18 возила треба да се покријат инспекциските активности на целата територија на државата. За Скопје се наменети 3 возила, а за „остатокот“ од државата 15.
Поделете ја оваа со бројката на поголемите општини (сообраќајно пофреквентни) и ќе видите колку општини треба да се покријат со едно возило. Но, тоа не е сѐ. Од тие 18 возила, дури 17 се набавени во минатиот век. Три се купени во 1995 година, 11 во 1996 (едно од нив веќе е надвор од употреба), едно било набавено во 1997 и две во 1998. „Најновото“ возило е купено во 2001 година, и практично е генерациски врсник на сега уништениот автобус на „Дурмо турс“.
Колумната на Катерина Блажевска во целост прочитајте ја ТУКА.