Ви пренесуваме дел од колумната на Ерол Ризаов за „Независен“:
Дали повеќегодишните затворски казни на Сашо Мијалков, Мендух Тачи, Бедредин Ибрахими и другите обвинети, изречени за изборни нерегуларности, ќе бидат сериозна превентива што ќе означи дека секое нарушување на изборниот процес е неисплатлива работа и тешко кривично дело, или во натамошната жалбена постапка ова ќе биде уште еден циркус и деградација на правниот поредок. Кој ќе победи, правото или политиката? Ова се најчестите прашања по последните строги пресуди. Досега, со мали исклучоци, победувала политиката. Замислете го учинокот и благопријатноста на веста дека Врховниот суд или која било надредена судска истанца ја прифаќа жалбата на осудените поради веќе донесени одлуки за истечени рокови за работа на СЈО. Или, пак, ако се остават можности осудените непречено да си заминат како и нивните претходници.
Откако овој ужасен амбиент го направи Врховниот суд и разните амнестии и обиди за аболиции, може ли некој да верува во правда и дека тоа што го скрои претседателот на Врховниот суд Јово Вангеловски, со поддршка на неговите колеги врховни судии, не е диктат на политиката. Што ако пресудите на судот во овој случај се неправедни? Има ли некој во земјата што може да поверува во тоа, па макар било напишано и најиздржаното правно образложение. Да не прејудицираме, да ја почекаме конечната судска разврска, можеби ќе победи правдата и ќе го видиме поразот на политиката во судир со правото.
Целата колумна на „Независен“ на следниот ЛИНК.