Македонија е веројатно единствена држава каде што гонењето на криминалот е пострашно од самиот криминал. Македонија е држава каде што е загрозена националната безбедност ако е осомничен лидерот на партијата што десет години е на власт, оти и обидот за откривање како се правел евентуален криминал е класифицирана информација.
Во Македонија толку е страшна борбата против криминалот, што тоа ќе ја загрози сигурноста на државата.
Прво, на оваа власт ѝ беше крив Киро. Па потоа долги години за сѐ беше крив Бранко. Па СДСМ беше крив. Па Заев беше крив. Па странските служби беа криви. И комбињата што шетале и прислушувале беа криви. Па СЈО беше криво. Па амбасадорите беа криви. И сега, дојде времето Сорос да е крив за сѐ. Па и за политичката криза.
Можат тие и понатаму да бараат виновници зошто државата е во криза. И можат да направат уште 100 невладини организации и против СДСМ и против СЈО и против Сорос и против Катица, па и против ДУИ ако треба. Можат и сите информации да ги класифицираат, па и новинарите да ги отстрануваат од судница „за секој случај“. Како што можат да ги острануваат со сила и пратениците од опозицијата во Собранието. Можат и уште сто протести во Њујорк, а од вчера и во Вашингтон пред Белата куќа да организираат, за да му ги отворат очите на Трамп кој е најголемото зло во Македонија.
Македонија е единствената држава каде што обидот да се открие кој правел криминал се претставува како политичка криза. И тие што бараат криминалците да бидат откриени и казнети се непријатели на државата, предавници и загрозувачи на националната безбедност. A раководството на ВМРО-ДПМНЕ упорно се обидува да ѝ даде политички тон на кризата што произлезе од неказнување криминал. Демек, станува збор за различно мислење и борба меѓу патриоти и предавници, а не за политичари осомничени и обвинети за криминал. Не нè спасуваат тие нас од политичка криза. Се спасуваат себеси и нашите пари што ги украдоа, оти не сакаат да одат во затвор.
Целата колумна на Горан Михајловски за СДК на следниот линк.