Од целата партиска врева што ја слушаме деновиве, можам, произволно, да заклучам дека предизборната кампања се одвива во силен ек за изборите кои ќе се одржат на почетокот на овој јули. Го велам ова бидејќи, после неколку децении следење и анализирање на интензивни и по различни поводи лидерски и партиски глумажи, пазарења и препелчења, мислам дека власта и опозицијата се сосема блиску до договор за вакви рани јулски избори. Веројатно има уште некои детали што компромисно се „пеглаат“ – додуша, знаеме дека Ѓаволот е чучнат во нив и ја чека својата подмолна шанса – но, впечаток е дека разумот ќе ги надвладее стравовите, некои оправдани, други политички калкулантски.
Тој консензус, по нашиот стар обичај, се гради мачно, откако на целата јавност прописно ѝ се извадија ѕрцките. Мораше да се направат сите аргументации, компарации, елаборации, рационализации и провокации, по што неколку работи се прилично расчистени.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.