Текстот е превземен од Civilmedia.mk.
Над Македонија кружи еден нов бауч – баучот на новата персонализирана власт, власта на Заев. Таа е како излезена од учебниците за стекнувањето, употребата и дистрибуцијата на моќта, бидејќи во општеството, а тоа значи и во политиката, најголемиот дел од работите се вртат токму околу влијанието и авторитетот на оние кои располагаат со некаква или со секаква моќ.
Би било губење на време и простор овдека да се повторуваат научно добро утврдените, преовладувачки автократски карактеристики на граѓаните на Македонија, особено на овој милион и половина што се останати во неа. Многумина, ако не и мнозинството од нас, преферираат „цврста рака“ на власт, сакаат ред, работа и дисциплина, радо би се откажале од некои лични и колективни слободи, за да не мораат да ја сносат одговорноста што доаѓа со нив; а ако „им се погоди“ лидерот, би биле најсреќни во него да препознаат „Татко на нацијата“, кој ќе ги штити, мази и пази, кој ќе им пали светло за да не спијат во темница, ќе им обезбеди работа во јавната администрација и ќе им го вработи таму и детето, ќе им ја реши продажбата на краставиците и зелката и ќе ги награди со субвенции за тутунот, а и ако може околу магистерската да помогне (па шо?!), уште подобро! (А после ќе си гласаме за него, де!)
Тоа е фазата на власт во која се наоѓа и со која се справува Зоран Заев. Тајната лозинка, која сите ја знаат, е: „Зборено е со Заев!“
Стекот на историските, политичките и општествените односи во Македонија во последните неколку години сакаше така, по распадот на семоќната, авторитарна и високо криминализирана власт на Груевски и неговите вертикални екстензии симболизирани низ функционирањето на Фамилијата, да си остане системот што тие го развија до шампионските височини на централизираното корпоративно владеење: власта, строго, се спроведуваше од горе-надолу, од собирањето рекет, до именувањето негувателки во градинка.
Целата колумна на Сашо Ордановски за ЦивилМедиа прочитајте ја ТУКА.