Vи пренесуваме дел од колумната на Ерол Ризаов за „Независен“:
Година и пол по изборите власта ги потроши сите кредити сосе камати за своите грешки и натаму да се оправдува со тешкото наследство од претходниците. Особено опасна стана тенденцијата на сѐ позачестено и сѐ поарогантно споредување на тоа кој бил полош меѓу сегашните и претходните властодршци и нивните злодела и одлуки со катастрофални последици.
Јавноста веќе не ги прифаќа оправдувањата од типот – а што правеа другите 11 години во ерата на груевизмот. За тоа што правеа и не правеа ја изгубија власта. Решителноста на Зоран Заев како лидер на опозицијата и неговата колебливост како премиер е несфатливо апсурдна ситуација која може многу лесно и многу бргу да го направи од најголем победник во најголем губитник, од јунак да стане жртва на сопствениот подвиг, а со тоа и сите ние да бидеме жртви на пропаѓање на историската демократска револуција поради бизарности, дилетантизам, волунтаристички одлуки на владата, кадровски шеми за ухлебие во власта и инфантилност на премиерот.
Ако во оваа година и пол се покажа дека граѓаните на Македонија не знаат што да прават со слободата, уште повеќе се виде дека владата не знае што да прави со власта и со своите уставни надлежности и одговорности. Секој ден има такви лупинзи и камиказе падови кои доаѓаат од белиот дворец, од министерствата, од општините… со тоа не само што се губи големата слика за остварување на најзначајните стратегиски интереси и приоритети на Република Македонија, туку таа целосно се замаглува, станува помалку значајна од стотици бизарни грешки, почнувајќи од врвот на владата до недоквакани личности кои се нашле на места за кои до вчера не знаеле дека постојат. Македонија влегува во една лимбо-ситуација, ни таму ни ваму. Шахистите велат – во пат-позиција кога кралот не е матиран, ама нема каде да мрда.
Целата колумна на „Независен“ на следниот ЛИНК.