Вчера се случи така, речиси истовремено додека Зоран Заев се обраќаше до нацијата, во Софија госпожа Екатерина Захариева да ги повтори, со избрани зборови, сите ултимативни, а и безвремено навредливи барања заради кои Софија вложи вето за формалниот почеток на македонското интегрирање во ЕУ – уууупс, настрадавме, самото спомнување на зборот „вето“ се смета за „говор на омраза“ од Скопје кон Бугарија! – а лидерите на парламентарната опозиција во Македонија Христијан Мицкоски и Зијадин Села да побараат веднаш и безусловна оставка на оваа Влада, заради „катастрофата“, во сите најтемни нијанси на каталогот на обвинувањата, до која е доведена државата.
Во пишаниот говор на Мицкоски со барањата за оставка има повеќе обвинувања за сметка на потфрлањата и неспособноста на власта од она што физички би можело да се собере во само 100 дена од функционирањето на оваа Влада во сите нејзини ресори и дирекции, а и предложената операционализација на таа оставка е малку чудна: таа треба да се поднесе на итно свикана лидерска средба кај Пендаровски, а дури ако тоа не случи, да следува падот на Владата во Собранието… Хмммм, развил Мицкоски прилично оригинален модел за доаѓање на власт, којзнае од кои калкулантски причини.
Згора на сето тоа, вчера беше и меѓународниот Ден за борба против корупцијата за која прилика критичарите на власта распалија од сите орудија за (не)постигнувањата на властите во оваа сфера, од кои претседателката на ДКСК Биљана Ивановска настапи со низа сериозни забелешки после кои власта би требало да си ги „спакува куферите“ доколку сака, на заминување, да си го одбрани извалканиот антикорупциски образ.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.