Ви пренесуваме дел од колумната на Ерол Ризаов за „Независен“:
Нова гротеска, жална и смешна до солзи, е обидот Никола Груевски да се прикаже како светец, страдалник, жртва на домашни предавници и кодоши и странски нарачатели кои ја разнебитуваат Македонија и го обезличуваат македонскиот народ. Наследниците на тронот во партијата се здале да градат култ на личност со одамна добро познатата доктрина за величење на тираните: неговото височество е ангел од бога пратен, ама тие околу него му свртеа грб, не ги извршуваат повеќе неговите наредби, затоа Македонија страда. Го издадоа изродите најголемиот син што се раѓа еднаш на илјада години. Тој е екстракт од повеќевековна народна мудрост содржана во еден човек, ќе каже и напише своерачно знаменитиот Љубиша Георгиевски кога вождот беше најмоќен.
Денеска доволно дозирана почит беше што режисерот потпрен на бастун стаса на поклонение во театарот на една партиска претстава, силна пародија, без главниот јунак на сцената кој ја игра главната улога, но неговиот дух е во секој изговорен збор. На 125-годишнината од ВМРО ја гледавме драмолетката – „Умре царот, да живее царот“.
Целата колумна на „Независен“ на следниот ЛИНК.