Ви пренесуваме дел од колумната на Ѕвездан Георгиевски за Призма:
Еве една сосема мала приказна за еден не баш толку мал паркинг во Скопје. Пред многу години, едно утро станарите на околу 300-те стана на големата зграда и вработените во локалниот трговски центар за кои е наменет паркингот забележуваат дека на паркинг-местата на отприлика една четвртина од паркинг-местата се ставени столпчиња и е оневозможено паркирањето.
Соседите, вртејќи во круг со автомобилите, очекуваат да се случи некое чудо преку ноќ, токму како што преку ноќ никнаа и столпчињата, па одеднаш да се создаде доволно паркинг-место. Но, чудо – нема, бидејќи, како што набргу се разбра, во некој (и не толку голем) деловен простор во трговскиот се вселило нешто како Биро за општи и заеднички работи на Владата на Република Македонија или нешто слично. И, ете, тие имале право по Уставот и законите да узурпираат четвртина од паркинг-просторот.
Коментарите се бројни, ама унисони: „заробена држава“, „ароганција на власта“, „урбан геноцид“, „легални дивоградби“, „режим“… Се коментира, ама рамениците се креваат. И граѓаните продолжуваат да се вртат во круг. Со автомобилите или без нив.
Поминуваат години. Веќе ни најстариот жител на големата зграда не се сеќава на времето кога паркингот бил целосно слободен, а преданијата дека некогаш сите биле еднакви и никој поеднаков во своето право да паркира им се раскажуваат на децата како бајки пред спиење. Но, еден ден на власт доаѓа нова Влада и вели дека ќе ја ослободи заробената држава и ќе донесе живот за сите. И како што вели, така и прави. Исто онака како што беа поставени, столпчињата ги снема од паркингот. Бирото се иселило.
По неколку месеци нормализација, просториите се реновираат и внатре се вселува нешто како Национална агенција за европски образовни програми и мобилност. Изгорените граѓани се распрашуваат, гуглаат и издишуваат. Агенцијата има само три службени возила, така што не постои страв од узурпација на паркингот.
Или постои?
Целата колумна на следниот ЛИНК.