Оваа снежна и вирусна пролет во Македонија, заспана во полициски час, разбудена во снег и во вонредна состојба, најкорисни ако сме дома во пижами за заштита на животите на граѓаните, ќе остане во колективното памтење како што кај нашите генерации останаа скопскиот земјотрес, поплавата, епидемијата од вариола вера. И тогаш имаше нешто како полициски час и вонредна состојба.
Извештаите на Венко Филипче граѓаните ги гледаат и слушаат загрижено како и соопштенијата на лекарскиот конзилуим од Љубљана 1980 година за здравствената состојба на Тито. Историскиот инстинкт им кажуваше дека ако замине Маршалот од овој свет ќе ја снема и Југославија. Така и би. На современиците и наследниците во седумте нови држави им остана, и по 40 години, и по неколку крвави војни со стотици илјади жртви и најголеми разорувања по Втората светска војна во Европа, уште да расправаат кој е повеќе виновен, или заслужен за тоа. Од тие војни се извлековме со малку човечки жртви во кризните жаришта загинати надвор од Македонија, која ја избегна војната со мудроста на првиот претседател Киро Глигоров. Но економските загуби беа огромни и по цели 30 години ненадоместливи. Како ќе се извлечеме од оваа војна уште никој не знае, останува да се надеваме дека ќе поминеме со најмалку починати ако бидеме дисциплинирани и ги почитуваме наредбите за изолација од вирусните жаришта.
Мицкоски секојдневно ги повторува мерките како партиски предлози иако добар дел од нив веќе се на сила. Дали му е познато колкава штета нанесува со заострување на условите за добивање на заеми ако продолжи да лицитира секој ден со милиони евра за да стаса до милијарда? Утре ќе бара две милијарди и така додека не стаса до пет милијарди евра колку што направи долгови ВМРО ДПМНЕ во ерата на „груевизмот“. При секои избори и при секоја криза правеа по неколку стотици милиони евра борчови.
Целата колумна на Ерол Ризаов за Дојче Веле на следниов ЛИНК.