Скандалозни се пораките на ВМРО-ДПМНЕ што им ги испраќаат на граѓаните. Настрана изборите што ни следуваат, многу јасно може да ја видиме нивната цел и нивниот мотив за таквото деструктивно, штетно и непатриотско однесување.
Многу е важно да разбереме дека кога општеството е во проблем се кристализира границата на демократијата ѝ на површина испливува „логиката“ на фашизмот, диктатите, указите, наредбите, патријархатот, расизмот (омраза спрема „другиот“), капитализмот и други облици на профилирања на „другоста“, или пак некој облик на желба за негово бришење.
Научивме, исто така, дека пандемијата предизвика огромни општествени кризи – економски, политички, колективни и индивидуални. Психолошките кризи, пак, се предизвикани од стравови: анксиозност, паника, неизвесност, изолација… Сето ова што го набројувам предизвикува политичка криза. Во желба да се заштитиме себеси, се јавува паничен страв од „Другиот“. Во турбулентни времиња, како што историјата ни сведочи, се раѓа потреба за радикални решенија за справување со кризата. Идентитетските поделби во криза, пак, раѓаат идеолошка дискриминација кон малцинските заедници, оттука се раѓа „идеална“ патека за разни деривати на фашизмот. Но, да не бидам премногу општ, да не влегувам во големи генерализации, да се обидеме да ги поедноставиме овие термини низ нашата политичка реалност.
Имам впечаток дека што и да направите денес, на начин што ќе придонесе да се намали штетата од коронавирусот, ќе бидете нападнат од сите страни. Ако ги заострите репресивните мерки заради заштита на граѓаните, ќе ве критикуваат едни зошто сте ги заостриле, а доколку ги попуштите, ќе ве критикуваат зошто ги попуштате. Видете, јас немам сомнеж дека критиката е добра, ама ми се чини дека денешната критика е без никаква втемелена смисла, без каква било идеја, без каков било принцип, без никаква мисла што стои зад таа критика, без план, без предлог… И во таа смисла, таквата критика е елемент на таа хистерија која денес циркулира во медиумите. И како што прогресираше вирусот, така прогресираше и хистеријата.
Целата колумна на Ненад Јовановиќ за Слободен печат на следниов ЛИНК.