Мислам дека треба да се прифати резолуцијата на ВМРО-ДПМНЕ, но под следните услови:
– Да се откажат и да го осудат своето мрачно режимско минато.
– Да го повикаат Груевски да ја отслужи казната и да седне на обвинителна клупа за сите останати судски случаи.
– Да го осудат национализмот и говорот на омразата што ги пласираат секојдневно тие и сите нивни политички приврзоци.
– Да ги затворат трол фабриките.
– Да престанат со креирање и дистрибуција на дезинформации.
– Да ги откријат сите извори на финансирање на партијата и на медиумите под нивна контрола.
– Да одговорат на сите прашања поврзани со крадењето пари и идеи, за сите узурпации, насилства и кочењето на прогресивните процеси.
– Да одговараат за своите постапки и криминали.
– Да ги деблокираат сите процеси во парламентот и во институциите.
– Да ги признаат придобивките од Преспанскиот договор.
– Да признаат дека во ниту еден момент не се преговарало за идентитетот и јазикот.
– Да се извинат што сите претходни договори ги нарекувале или ги третирале како „тоалетна хартија“ (зборови на Антонијо Милошоски).
– Да се откажат од бугарските пасоши, барем оние што се на раководни партиски функции и пратеници во македонскиот парламент.
Значи, не може.
Нема сатира која може да ја опише појавата на ВМРО-ДПМНЕ. Навистина, што стои зад нивната „резолуција“? Одоговорот е лесен и очигледен.
Со оваа „резолуција“ само уште еднаш се манипулира јавноста и се прави обид да се киднапираат процесите. Евтин трик за политички профит пред локалните избори. Нелогично е да се бара донесување резолуција за нешто што веќе е државен став – не се преговара за јазикот и идентитетот во ниту еден процес. Повеќе од доволно е да се каже и дека предлогот доаѓа од политичка партија која направи сѐ што можеше и не можеше да се замисли за да ја оддалечи земјата од евроатлантските интеграциски процеси. И ја разедини и ограби земјата.
Целата колумна на Џабир Дерала за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.