Некој некогаш кажал дека она што се случува еднаш можеби никогаш нема да се повтори, но она што се повторило два пати, сигурно ќе се повтори и третпат. На ова се сетив кога прочитав дека Македонија постигнала историски раст на платите и дека за првпат во историјата просечната плата изнесува над 24.000 денари (поточно 24.025 денари).
Не знам од кога партијата на власт ја смета историјата, ама некако ми се чини дека историјата се повторува. И тоа не толку одамнешната историја. Се сеќаваме белки на низа историски статистички успеси што ја направија Македонија трета економија во Европа или најпривлечно место за инвестирање итн. Само што нема никој од Владата да одржи прес-конференција за степенот на сиромаштијата во земјата.
Како и да е, дури и оваа историски највисока плата е најниска или меѓу најниските во регионот. Во Србија просекот за 2017 година изнесувал 396 евра, а во декември просечната плата стасала дури до 459 евра. За да ги стасаме пак, Босна и Херцеговина (околу 440 евра) или Црна Гора (512 евра,) министерот Тевдовски ќе треба да одржи уште многу пресови.
На крајот од краиштата, просечната плата како податок не служи за ништо друго, освен за определување на највисоката и најниската основица за плаќање на придонесите од плата. Со други зборови, или барем како јас ова го разбирам, колку поголема просечна плата толку поголем прилив во здравствениот и пензискиот фонд.
Целата колумна на Ѕвездан Георгиевски за „Призма“ на следниот линк.